Eerder dit jaar werd opnieuw het World Happiness Report 2022 gepubliceerd. Finland staat voor het vijfde jaar op rij op de eerste plaats. Ons landje is gezakt van plaats 16 naar 19. Eerlijk? Ik ben niet verrast door deze score.
Lange tenen. Afschaffen van cultureel erfgoed en tradities. Schrappen van komediereeksen die 25 jaar geleden, in een andere tijdsgeest waren gemaakt. Schelden op straat. Boertig rijgedrag. Er is heel wat frustratie in ons landje.
Ik kan de reacties plaatsen en ergens begrijp ik ze ook volkomen. Maar moet alles zo op de spits gedreven worden dat het ‘het jezelf durven zijn’ lam legt? Is België niet te hard een pantoffelland aan het worden?
The happiest people I know are
Lisa Villa Prosen
always evaluating and improving themselves.
The unhappy people are usually evaluating and judging others.
The Bucket List
In 1998, het jaar dat ik trouwde met de liefde van mijn leven, had ik een soort bucket list opgesteld van landen die ik wou gaan verkennen en ontdekken. Landen die me inspireren, intrigeren en die een lokroep hebben die ik niet kan beschrijven. Ik geef jullie deze lijst even mee:
- Friesland
- Finland
- Zweden
- Schotland
- Ierland
Niet zo’n overdreven zot lijstje hé. Het hoge noorden heeft een hele speciale aantrekkingskracht voor mij. De taal, de mensen, de manier van leven en de eenheid van de mensen met de natuur. Voor Schotland en Ierland komt daarbij de veerkracht van het land en hun geschiedenis.
Anno 2022 is enkel Friesland voor een stukje verkend. Familievakanties gaan eerder richting zon-zekere landen. De publicatie van het Geluksrapport maakt dat ik die lijst nu eindelijk ga afwerken.
Op zoek naar geluk.
Van 28 augustus tot en met 23 september ga ik op zoek naar het geluk. Tijdens deze zoektocht laat ik mij volledig onderdompelen in de Finse balans van werken en leven. Het is namelijk mijn overtuiging dat onze hedendaagse manier van werken niet meer matcht met hoe we nu willen leven en denken als maatschappij.
Het traditionele model van werken voor één baas en alle dagen naar dezelfde werkplek gaan, is niet wat ons nu nog gelukkig maakt. Wij, als W!Scan, promoten al sinds 2015 het nieuwe werken. Covid 19 toonde ook duidelijk aan dat we juist zaten met deze overtuiging.
Echter, sinds april 2022 constateren wij bij onze klanten een ongeziene afwezigheid bij hun vast personeel. De zenuwen staan nog strakker gespannen dan vroeger want ieders onderbewustzijn fluistert steeds: ‘het kan anders, het was anders, het was beter en aangenamer’. Heel wat mensen in loondienst lopen ontevreden rond. Het dagelijkse leven is een pak duurder geworden. En de mindset dat de werkgever maar moet bijbenen is niet een succesvolle. Beide partijen zijn behoorlijk gefrustreerd aan het worden.
Het doel.
De Finnen hebben het anders aangepakt. Maar hoe precies? Wat is hun formule geweest? Waar vinden zij het middelpunt tussen wat werkt voor werkgevers en werknemers? Wat zijn de zaken die de Finnen anders doen of anders naar kijken waardoor iedereen door diezelfde deur kan? Wat met vrijheid van meningsuiting, tolerantie…hoe lang zijn die tenen van de Finnen en hoe gaan ze met alle verschillende meningen om?
Gedurende deze 4 weken laat ik mij overspoelen door Finland. Ik ga er werken en leven als een Fin. Mijn Finse vrienden-ondernemers die ik de afgelopen jaren leerde kennen, nemen me mee op sleeptouw. En met een pak aan nieuwe kennis, informatie, ervaringen kom ik terug naar huis om te implementeren bij onze klanten.
W!Scan start het rimpeleffect voor een gelukkiger leven en werken. Want plaats 19 daar zijn we niet tevreden mee.
Change. But start slowly,
Paulo caelho
because direction is more important than speed.