Waarom de Finnen de gelukkigste mensen ter wereld zijn, dat wou ik onderzoeken in september 2022. Maar wat mijn groot avontuur naar Finland moest worden, werd een mini-adventure.
Er kwam een duim tussen.
Op zaterdag 13 augustus, bij het naar huis fietsen na het zwemmen, kwam ik stomweg ten val.
In eerste instantie was ik blij dat ik geen grote verwondingen had. Een paar schaafwonden, fiets leek in orde, we zijn ‘schoon’ gevallen. Maar iets klopte niet…
Dus deed ik opnieuw een body scan en toen zag ik mijn hand. Ik kan je garanderen dat ze mijn gil gehoord hebben in een straal van 5 kilometer rond mij!
Ondertussen staat het topje er weer aan maar rijden naar Helsinki 2 weken later was uitgesloten…
Een maand werden 10 dagen.
Rijden naar daar werd vliegen.
En Spike moest thuisblijven.
Balen…
Het programma van een maand werd gepropt in 10 intense dagen waarin Helsinki zijn geheimen voor mij blootlegde. Het was een rollercoaster van emoties, ontdekkingen en inzichten. Dit is wat ik ervaren heb als redenen waarom de Finnen de gelukkigste mensen zijn ter wereld. En ze zijn het ook effectief!
Stilte
Nadat ik nog maar een uurtje geland was, voelde het onmiddellijk alsof er iets fundamenteels ‘anders’ was. Een soort ‘ontbreken van’ overviel me, al kon ik er niet meteen de vinger opleggen wat het precies was. Wanneer de volgende ochtend mijn ontdekkingstocht van de stad begon, werd het me zeer duidelijk: wat is het overal stilletjes!
Geen storende muziek die loeit door de boxen in de straat, in winkels, op de metro of tram. Geen roepende, kibbelende, constant telefonerende mensen, geen video’s op gsm’s die keihard afspelen bij anderen, geen continu gerij van wagens, geen slepende, piepende geluiden. Gewoon het geluid van ‘ik leef en adem’.
Eerlijk toegegeven, die stilte bracht me die eerste dag in een absurde staat van alertheid. Ik betrapte mezelf erop dat ik mega waakzaam was: ‘Dit klopt niet en is toch niet normaal? Wat is het addertje onder het gras? Wanneer gaat het hier ontploffen?’ Ja, ik ervaarde zowaar echte afkickverschijnselen!
Gezien mijn korter verblijf besloot ik de volgende dag om die stilte te omarmen en overspoelde me een gelukzalig en rustgevend gevoel. Alles rond mij nam ik bewuster binnen, ik genoot intenser van alles en leefde zoveel meer IN het moment.
Tot vandaag is het die stilte die ik hier, thuis, mis. Wat is het leven in België lawaaierig. Vreselijk!
Openbaar vervoer
Helsinki is in vierkante meters exact even groot als de stad Doornik: 213,80 km². Maar hoe het openbaar vervoer daar georganiseerd is en hoe toegankelijk het is, dat is ongezien.
Vooreerst is er de HSL mobiele app. Wil je ergens heen dan geef je gewoon het adres in of de naam van het restaurant, gebouw, wat dan ook. De app gaat voor jou de meest optimale route berekenen, inclusief wandelen. De route is steeds perfect en volledig foutloos. Ik daagde het systeem uit toen ik me in het midden van een bos, buiten de grote stad bevond. De app gidste mij vlekkeloos langs de bospaden naar de juiste bushalte. Nog geen 5 minuten later nam ik daar de voorgestelde bus terug naar mijn logeerplek.
De app bevat zowel metro, tram, bus als de trein. Alles op 1 plek, zalig.
Ik heb in die 10 dagen een pak kilometers afgelegd om alles uit mijn verblijf te halen wat ik kon. Van het eiland Suomenlinna tot het Haltiala Protected Forest gebruikte ik enkel en alleen het openbaar vervoer en dit voor de totale som van 69,50 €, inclusief de rit van en naar de luchthaven. Dat is spotgoedkoop. Zotjes toch?!
Daarom is de stad dus autoluw. Het openbaar vervoer is immers zeer uitgebreid, super georganiseerd, betrouwbaar in vertrek- en aankomsttijden en mega goedkoop met een mega goede mobiele app. Leer daar maar iets van NMBS en De Lijn!
Leven en laten leven
Moeien wij ons niet met alles en met teveel? Onze buren kunnen geen adem meer halen, iedereen loopt jaloers op iemand anders en het egocentrisch leven heeft een level van arrogantie bereikt dat niet meer door de beugel kan.
Finnen oordelen en beoordelen niet. Hoe iemand gekleed gaat, hoe iemand zich verplaatst, waar iemand gaat zitten, met wie iemand praat en waarover dat dat gesprek gaat, de Finnen bemoeien er zich niet mee. Zij hanteren het principe ‘Leven en laten leven’.
Ze kiezen ervoor om hun eigen leven als een goed persoon te leven, met respect naar anderen en de natuur toe, met de juiste maatschappelijke normen. Het effect is duidelijk zichtbaar. Het dagelijkse leven is er rustig, vrij en ongedwongen maar bovenal conflictloos!
Eén met de natuur
De natuur is er van iedereen. Het ‘jokamiehenoikeus’ of allemansrecht is er ingeburgerd. Parken, bossen, velden zijn goed onderhouden, veilig en toegankelijk voor iedereen tot zolang je niets verstoort en vernielt.
Dit is iets dat ik jammer genoeg niet heb kunnen afvinken van mijn to-do-lijstje. Maar eigenlijk een meevaller want ik zou het niet gedaan hebben zoals het écht moet. Door met enkele Finnen in gesprek te gaan, weet ik nu hoe ik dat allemansrecht optimaal kan beleven. To be continued zou ik zeggen.
Op ieder uur van de dag, op iedere groene plek of rond een plek met water zie je wandelende en/of sportende mensen. Alle leeftijden, ieder geslacht, groot, klein, dik, dun, allen lopen ze in de natuur, genietend van de stilte.
Mijn conclusie?
Wat ben je met een studiereis als je er verder niets mee doet? Juist, niets. Daarom werden bovenstaande 4 elementen die de Finnen tot de gelukkigste mensen ter wereld maken, ten volle opgenomen in mijn dagelijkse zijn.
Als eerste, het één zijn met de natuur, dat is al een vrij groot onderdeel in mijn leven. Maar het was zeker voor verbetering vatbaar. Daarom besloot ik om Natuurgroep De Gemzen Lede te sponsoren als bedrijf. Iedere maand is er 1 zondag die ingepland staat en waarbij er actief de natuur wordt ingetrokken. Deze, alsook het weekend in mei, zijn al vastgeklikt in mijn agenda. Daarnaast heb ik mezelf een weekdoel gesteld in aantal kilometers. Zo leer ik als workaholic om te kiezen voor ontspannen in de natuur.
Als tweede actie ben ik voor mezelf gaan noteren in wat ik me zoal erger in het dagelijkse leven. Dat lijstje was behoorlijk lang tot mijn eigen verbazing. Vervolgens koos ik er elke weekje eentje uit om dat dan op een andere manier te benaderen. Vandaag, zo’n 4 maanden later, is dat lijstje zeer kort geworden en is het ‘Leven en laten leven’-principe me eigen.
Wat het openbaar vervoer betreft, wat er niet is, kan je niet gebruiken. Deze uitdaging laat ik aan onze experten binnen de openbare besturen over. Mijn verplaatsingen zijn al voor 90 % met de fiets of te voet waardoor dit derde element al zeer goed zit.
En als laatste, die stilte. Hier heb ik de grootste uitdaging mee gehad. Hoe integreer je stilte als het jou al grotendeels wordt opgedrongen? Als je het van buitenaf niet kan aanpakken, moet het dan misschien van binnenin gebeuren? En zo bouwde ik een dagelijkse 10 minuten meditatie in. Een moment van stil staan en stil zijn, een moment van alles loslaten en enkel focussen op….niets.
Het effect van deze 4 elementen na amper 4 maanden op mezelf én mijn omgeving is verrijkend en verhelderend. Ook op onze werkvloer is het voelbaar. Want door een sterker ik is er een sterker wij gekomen.
Dank je lieve Finnen die ik daar mocht ontmoeten en de inzichten die jullie met me deelden. Ik durf te zeggen dat ik me vandaag rustiger voel waardoor ik me sterker en moediger voel waardoor de brokstukken van het leven stepping stones naar beter en anders geworden zijn.
Wisken